دي يا دتوشو DATOSHU  به معني دادار و آفريدگار است و در نامه هاي اوستايي اغلب به جاي واژه اهورامزدا به كار رفته است . اگر به نام سي روز ماه توجه كنيد. مشاهده مي نماييد كه روزهاي هشتم و پانزدهم و بيست و سوم هر ماه به نام دي نامگذاري شده كه براي تميز آنها از همديگر هر يك به نام روز بعدش خوانده شده است و اورمزد كه آن هم نام خداوند مي باشد. بدين گونه اورمزد دي بآذر دي بمهر و دي بدين. بنابراين در ماه دي چهار روز به نام خدا ناميده كه در اين روزها زرتشتيان به نيايش همگاني و استراحت مي پردازند. و در ماه دي چهار بار جشن ديگان برگزار مي شود.
1- اورمزد و دي ماه : در نخستين روز دي ماه باستاني / 25 آذر ماه خورشيدي
2- دي بآذر و دي ماه : در هشتمين روز دي ماه باستاني /  2 دي ماه خورشيدي
3- دي بمهر و دي ماه : در پانزدهمين روز دي ماه باستاني /  9 دي ماه خورشيدي
4-دي بدين و دي ماه : در بيست و سومين روز دي ماه باستاني /  17 دي ماه خورشيدي
در ايران باستان نخستين جشن ديگان در ماه دي يعني روز اورمزد و دي ماه خرم روز نام داشته و در اين روز كه شب پيش برزگترين شب سال بوده است. پادشاه و حاكم ديدار عموعمي با مردم داشته است. اكنون هر خانواده زرتشتي ميوه هايي مانند انار هندوانه خربزه سيب به انگور آجيل شيريني و شربت تهيه مي كنند و تا پاسي از شب اورمزد و دي ماه (شب چله) همه با شادي و خرمي شب را مي گذارنند و با نيايش گاه اشهن شب را به سپيده دم تبديل مي كنند.