بهرام سهرابي عكاس هنرمند
بهرام سهرابي فرزند سهراب الله داد در سال 1276 خورشيدي در يكي از بخشهاي استان كرمان به نام قنات غسان به دنيا آمد. نخستين سالهاي تحصيلات ابتدايي را در تنها مدرسه آن شهر به استادي ”استاد بهرام“ به پايان رساند، آن شيفته آموزش و بينش چنان در يادگيري دروس زمان پيش رفته و آنچنان مهارتي در ادبيات فارسي و نقاشي و خط پيدا كرده كه با آن سن كم و در همان مدرسه به معلمي و تدريس نوباوگان و نوجوانان انتخاب مي شود. مدت چهار سال كار تدريس را ادامه مي دهد ولي از آنجا كه روح سرشار از عشق به تحصيل و كمال در او فزوني مي يابد ، در سن 20 سالگي پس از آنكه با يكي از شاگردانش پيوند نامزدي مي بندد راهي ديار هند مي شود
پس از تكميل دوره هاي تحصيلي قبل از كالج ، در يكي از كالجهاي معروف بمبئي به مدت سه سال به فراگيري دندانپزشكي مشغول مي شود ، ولي از آنجا كه هميشه ”سببي“ كوچك سرنوشتهاي ”بزرگ“ را تغيير مي دهد، روزي براي گرفتن عكس براي يكي از مدارك تحصيلي خود به عكاسخانه اي معروف مي رود. و از آنجا كه روح كنجكاو و مشتاق به آموزشش در پي يادگيري تازه هاي هنر بوده است، شيفته كار و هنر عكاسي مي شود و بناگاه تصميم مي گيرد وارد رشته عكاسي شود . دندانپزشكي را كنار گذاشته و چون مي خواسته هنر ظريف عكاسي را از راهي صحيح و علمي فراگيرد ، مدت چهار سال اين هنر را در كلاس عكاسي ”استاد بهرام جي والا“ ياد مي گيرد و هفت سال نيز نزد استادش به كار عكاسي مشغول مي شود. ولي عاقبت عشق به يار و ديار و وطن پس از 14 سال دوري با گنجينه اي از هنر و زبان و دانش، وي را به موطن خود ”كرمان“ بازمي گرداند و پس از ازدواج با نامزد وفادارش ”طوطي خداداد نيكدين“ به كار و هنر عكاسي در استان كرمان مي پردازد
بهرام سهرابي طي سالها ، نخستين و تنها عكاس كرمان و چند استان ديگر بود و چه بسا كه براي تهيه عكس هاي عروسي در مراسم مختلف از شهري به شهر ديگر و از استاني به استان ديگر مي رفت. او هنر ظريفش را بسيار خوب و طبيعي به مشتاقانش عرضه مي نمود و بدون اغراق هر فرد كرماني چندين عكس با نوشته زيباي ”عكاسخانه بهرام سهرابي“ را در آلبوم خود به يادگار دارد. او مهارتي خاص در رنگ آميزي و نقاشي بسيار زيباي رنگي عكس هاي سياه و سفيد داشت و در آن زمان كه هيچ از فيلمهاي رنگي نشاني نبود عكس هاي نامزدي و عروسي و غيره را به قدري با مهارت و به شيوه اي علمي و جالب رنگ آميزي و نقاشي مي كرد كه هيچ گونه تفاوتي بين اين نقاشي ها و فيلم هاي رنگي اين زمان ندارد كه بنا به گفته صاحبان آنها هنوز هم پس از طي سالها ، زيبا و بدون تغيير بجاي مانده است
او نه تنها عكاس قابلي بود بلكه نويسنده ، نقاش و خطاط ماهري نيز بود. به همين جهت با نقاشي و عكاسي و خطاطي ، تابلوهاي بس بديع بر جاي مي گذاشت . او نه تنها عكاس بزرگان و شخصيت هاي برجسته زمان خود بود، بلكه با هنر نقاشي پيكره بسياري از آنان را خيلي طبيعي بر روي كاغذ آورده است. كتاب هاي درسي بسياري را با انشاء و خط زيبايي نوشته كه داراي نقاشي هاي رنگي بسيار جالبي است كه در كتابخانه خانوادگي وي موجود است. او نه تنها به نويسندگي علاقه داشت بلكه عاشق و شيفته خواندن كتاب و روزنامه بود، شايد تنها سرگرمي وي پس از ساعتها كار ، مطالعه بود . و شايد به دليل همين مطالعه و كسب كمال هميشگي بود كه بيش از زمان خود مي دانست
او علاوه بر همه آنچه كه داشت به زبان هاي انگليسي و گجراتي تسلطي كامل داشت و نه تنها نقاش و خطاط و عكاسي هنرمند و تحصيلكرده بود بلكه قلبي رئوف و بشردوست داشت، و با بياني گرم و روحيه اي خيرخواهانه همواره مشكل گشاي دردهاي روحي و خانوادگي بسياري از خانواده هاي كرماني بود و تا آنجا كه مقدور بود از نظر مادي و معنوي بويژه جوانان را دلشاد مي نمود، او در شهر كرمان دوستان بسياري داشت و كلام گرم و قلب مهربانش در دل همه جاي داشت
در سالهاي آخر عمر به هنر عينك سازي هم راه برد و در عكاسخانه معروف خود ماشين شيشه بري عينك را نيز اضافه كرد
افسوس كه عمرش كفاف چنداني نداشت و در 28 بهمن 1338 خورشيدي پس از طي يك دوره بيماري از جمع عزيزان و يارانش دور شد ، اما نام خود را به عنوان اولين عكاس و هنرمند كرماني براي هميشه در تاريخ هنر ثبت كرد
پس از تكميل دوره هاي تحصيلي قبل از كالج ، در يكي از كالجهاي معروف بمبئي به مدت سه سال به فراگيري دندانپزشكي مشغول مي شود ، ولي از آنجا كه هميشه ”سببي“ كوچك سرنوشتهاي ”بزرگ“ را تغيير مي دهد، روزي براي گرفتن عكس براي يكي از مدارك تحصيلي خود به عكاسخانه اي معروف مي رود. و از آنجا كه روح كنجكاو و مشتاق به آموزشش در پي يادگيري تازه هاي هنر بوده است، شيفته كار و هنر عكاسي مي شود و بناگاه تصميم مي گيرد وارد رشته عكاسي شود . دندانپزشكي را كنار گذاشته و چون مي خواسته هنر ظريف عكاسي را از راهي صحيح و علمي فراگيرد ، مدت چهار سال اين هنر را در كلاس عكاسي ”استاد بهرام جي والا“ ياد مي گيرد و هفت سال نيز نزد استادش به كار عكاسي مشغول مي شود. ولي عاقبت عشق به يار و ديار و وطن پس از 14 سال دوري با گنجينه اي از هنر و زبان و دانش، وي را به موطن خود ”كرمان“ بازمي گرداند و پس از ازدواج با نامزد وفادارش ”طوطي خداداد نيكدين“ به كار و هنر عكاسي در استان كرمان مي پردازد
بهرام سهرابي طي سالها ، نخستين و تنها عكاس كرمان و چند استان ديگر بود و چه بسا كه براي تهيه عكس هاي عروسي در مراسم مختلف از شهري به شهر ديگر و از استاني به استان ديگر مي رفت. او هنر ظريفش را بسيار خوب و طبيعي به مشتاقانش عرضه مي نمود و بدون اغراق هر فرد كرماني چندين عكس با نوشته زيباي ”عكاسخانه بهرام سهرابي“ را در آلبوم خود به يادگار دارد. او مهارتي خاص در رنگ آميزي و نقاشي بسيار زيباي رنگي عكس هاي سياه و سفيد داشت و در آن زمان كه هيچ از فيلمهاي رنگي نشاني نبود عكس هاي نامزدي و عروسي و غيره را به قدري با مهارت و به شيوه اي علمي و جالب رنگ آميزي و نقاشي مي كرد كه هيچ گونه تفاوتي بين اين نقاشي ها و فيلم هاي رنگي اين زمان ندارد كه بنا به گفته صاحبان آنها هنوز هم پس از طي سالها ، زيبا و بدون تغيير بجاي مانده است
او نه تنها عكاس قابلي بود بلكه نويسنده ، نقاش و خطاط ماهري نيز بود. به همين جهت با نقاشي و عكاسي و خطاطي ، تابلوهاي بس بديع بر جاي مي گذاشت . او نه تنها عكاس بزرگان و شخصيت هاي برجسته زمان خود بود، بلكه با هنر نقاشي پيكره بسياري از آنان را خيلي طبيعي بر روي كاغذ آورده است. كتاب هاي درسي بسياري را با انشاء و خط زيبايي نوشته كه داراي نقاشي هاي رنگي بسيار جالبي است كه در كتابخانه خانوادگي وي موجود است. او نه تنها به نويسندگي علاقه داشت بلكه عاشق و شيفته خواندن كتاب و روزنامه بود، شايد تنها سرگرمي وي پس از ساعتها كار ، مطالعه بود . و شايد به دليل همين مطالعه و كسب كمال هميشگي بود كه بيش از زمان خود مي دانست
او علاوه بر همه آنچه كه داشت به زبان هاي انگليسي و گجراتي تسلطي كامل داشت و نه تنها نقاش و خطاط و عكاسي هنرمند و تحصيلكرده بود بلكه قلبي رئوف و بشردوست داشت، و با بياني گرم و روحيه اي خيرخواهانه همواره مشكل گشاي دردهاي روحي و خانوادگي بسياري از خانواده هاي كرماني بود و تا آنجا كه مقدور بود از نظر مادي و معنوي بويژه جوانان را دلشاد مي نمود، او در شهر كرمان دوستان بسياري داشت و كلام گرم و قلب مهربانش در دل همه جاي داشت
در سالهاي آخر عمر به هنر عينك سازي هم راه برد و در عكاسخانه معروف خود ماشين شيشه بري عينك را نيز اضافه كرد
افسوس كه عمرش كفاف چنداني نداشت و در 28 بهمن 1338 خورشيدي پس از طي يك دوره بيماري از جمع عزيزان و يارانش دور شد ، اما نام خود را به عنوان اولين عكاس و هنرمند كرماني براي هميشه در تاريخ هنر ثبت كرد
+ نوشته شده در پنجشنبه چهاردهم آبان ۱۳۸۸ ساعت 18:49 توسط خداداد ظهرابي علي آبادي
|